He pestkop

Bedankt voor al jouw lessen

Bedankt voor je woorden zo scherp als messen

Bedankt voor al het verdriet en pijn

Bedankt dat ik jaren lang jouw boksbal mocht zijn

 

Zie je iedereen kijken op het schoolplein?

Waarom laten ze dit zo zijn?

Niemand grijpt in niemand die iets doet

Snappen ze niet dat er iemand in grijpen moet?

 

Zelfs de leraren draaien zich om,

Waarom doen ze nu zo dom

Denken ze dat ik jou wel aankan?

Zijn ze echt zo blind dan?

 

De tranen stromen over mijn wang

Ik ben voor jou zo ontzettend bang

Er komt bloed uit mijn mond,

Je ziet het niet je slaat in het rond

 

Mijn ribben gekneusd mijn hoofd doet pijn

Ik sluit me af ik wil hier niet meer zijn

Ik voel en hoor nu even niks meer

Zelfs jouw vuisten doen nu geen zeer

 

Zo gaat het een paar dagen,

Je begint je af te vragen

Waarom reageert ze niet meer?

Hoe pak ik haar toch weer?

 

Nu ga je het anders doen,

Niet meer slaan zoals toen

Nu gooi je drinken over me heen,

En je doet het inmiddels niet meer alleen

 

Nu zijn jullie met een grotere groep,

Slaan mij tegen de stoep

Want oh wat is het stoer

De hele klas in rep en roer

 

Op eens ben ik er een tijdje niet 

Je zoekt en zoekt maar niemand die me ziet

Je snapt er niks meer van,

Je verveelt je hoe komt dit dan?

 

Na 2 maanden zie je mij weer,

Je begint meteen te slaan keer op keer

Maar dit keer wordt ik boos

Ik mep terug meteen in de roos

 

Ik gebruikte geen geweld alleen maar woorden,

En ik zorgde dat je vrienden ze ook hoorden

Je bent een jongetje heel klein

Je hebt een grote bek maar hebt veel pijn

Ik weet niet wat er is met jou,

Maar je staat enorm in de kou

 

Het pesten is nu voor bij

Eindelijk rust in de pauze voor mij

Maar dit is maar van korte duur,

Je slaat weer al na een uur. 

 

Weer ga ik weg van school,

Blijf lopen, tot ik ronddool

Ben de weg kwijt weet niet waar ik ben

Dit is een dorp die ik niet ken

 

Drie dagen zijn ze me kwijt

Al voelde het langer die tijd

Jij wordt bang en helpt zoeken,

In alle straten alle hoeken.

 

Nu jaren later ben ik op de goede weg

Ik luister alleen nog naar wat ik zelf zeg

Ik ben nog niet op mijn eindstation

Nu slechts op een tussen perron

 

Vele stormen doorstaan,

Nog heel veel tegaan

Sterker geworden door jou

Ik sta niet langer in de kou

 

Mijn littekens zijn zichtbaar

Het voelt soms erg naar

Open monden starende ogen

Van mijn pijn is niks gelogen

 

Mijn littekens, sommige zitten van binnen,

Weet niet waar ik moet beginnen,

Ze zullen nooit verdwijnen

Heb moeten leren leven met de pijnen

 

Ik kruip nu weer uit het zwarte gat

Waar ik door JOU jaren in zat

Maar ook weet ik ik ben nooit lager geweest als jij

En dat maakt me toch een beetje blij