He pestkop
Bedankt voor al jouw lessen
Bedankt voor je woorden zo scherp als messen
Bedankt voor al het verdriet en pijn
Bedankt dat ik jaren lang jouw boksbal mocht zijn
Zie je iedereen kijken op het schoolplein?
Waarom laten ze dit zo zijn?
Niemand grijpt in niemand die iets doet
Snappen ze niet dat er iemand in grijpen moet?
Zelfs de leraren draaien zich om,
Waarom doen ze nu zo dom
Denken ze dat ik jou wel aankan?
Zijn ze echt zo blind dan?
De tranen stromen over mijn wang
Ik ben voor jou zo ontzettend bang
Er komt bloed uit mijn mond,
Je ziet het niet je slaat in het rond
Mijn ribben gekneusd mijn hoofd doet pijn
Ik sluit me af ik wil hier niet meer zijn
Ik voel en hoor nu even niks meer
Zelfs jouw vuisten doen nu geen zeer
Zo gaat het een paar dagen,
Je begint je af te vragen
Waarom reageert ze niet meer?
Hoe pak ik haar toch weer?
Nu ga je het anders doen,
Niet meer slaan zoals toen
Nu gooi je drinken over me heen,
En je doet het inmiddels niet meer alleen
Nu zijn jullie met een grotere groep,
Slaan mij tegen de stoep
Want oh wat is het stoer
De hele klas in rep en roer
Op eens ben ik er een tijdje niet
Je zoekt en zoekt maar niemand die me ziet
Je snapt er niks meer van,
Je verveelt je hoe komt dit dan?
Na 2 maanden zie je mij weer,
Je begint meteen te slaan keer op keer
Maar dit keer wordt ik boos
Ik mep terug meteen in de roos
Ik gebruikte geen geweld alleen maar woorden,
En ik zorgde dat je vrienden ze ook hoorden
Je bent een jongetje heel klein
Je hebt een grote bek maar hebt veel pijn
Ik weet niet wat er is met jou,
Maar je staat enorm in de kou
Het pesten is nu voor bij
Eindelijk rust in de pauze voor mij
Maar dit is maar van korte duur,
Je slaat weer al na een uur.
Weer ga ik weg van school,
Blijf lopen, tot ik ronddool
Ben de weg kwijt weet niet waar ik ben
Dit is een dorp die ik niet ken
Drie dagen zijn ze me kwijt
Al voelde het langer die tijd
Jij wordt bang en helpt zoeken,
In alle straten alle hoeken.
Nu jaren later ben ik op de goede weg
Ik luister alleen nog naar wat ik zelf zeg
Ik ben nog niet op mijn eindstation
Nu slechts op een tussen perron
Vele stormen doorstaan,
Nog heel veel tegaan
Sterker geworden door jou
Ik sta niet langer in de kou
Mijn littekens zijn zichtbaar
Het voelt soms erg naar
Open monden starende ogen
Van mijn pijn is niks gelogen
Mijn littekens, sommige zitten van binnen,
Weet niet waar ik moet beginnen,
Ze zullen nooit verdwijnen
Heb moeten leren leven met de pijnen
Ik kruip nu weer uit het zwarte gat
Waar ik door JOU jaren in zat
Maar ook weet ik ik ben nooit lager geweest als jij
En dat maakt me toch een beetje blij
Maak jouw eigen website met JouwWeb